مجتبی واحدی – مدرس دانشگاه
تحول و پیشرفت کشور بدون شک در گرو تشکیل یک مجلس نو و کارآمد است، مجلسی که پیگیر مطالبات ملت باشد و به عبارت دیگر مجلسی که نیازهای مادی و معنوی جامعه را به نیکی بشناسد. با توجه به تغییر نسل و حضور فعال نخبگان و جوانان متولد دهه های ۶۰ الی ۸۰ در جامعه و به طبع آن تغییر خواسته ها و مطالباتشان نیاز به نوگرایی خانه ملت که باید به راستی نمونه واقعی از جامعه نوین باشد کاملا احساس می شود، به عبارتی اگر جوانان همت کنند و در این عرصه نقش آفرینی کنند، می‌توان به ظهور مجلسی جوان، نخبه و با تجربه در کشور امید داشت. بدون تردید حضور نگرش ها و چهره های نو که درک کاملی از مشکلات و مطالبات نسل جدید دارند و به معنای دیگر هم جنس و هم درد جوانان باشند، می تواند در کانون قانون گذاری کشور باعث حرکت و پیشرفت ایران اسلامی شوند. مجلس جوان و انقلابی یعنی تحقق آرمان های انقلاب و نیاز امروز جامعه و مردم، و همانگونه که در بیانیه گام دوم نیز مطرح شده است یکی از راه های اصلی برون رفت از وضعیت کنونی کشور اعتماد به جوانان و تغییر پارادایم ها است.
آنچه در بیانیه گام دوم کاملا مشهود دیده می شود، اهتمام به جوانگرایی است و راهکار‌هایی که در آن مطرح شده بر پایه روحیه جوانگرایی و حضور مؤثر جوان‌ها برای اداره بهتر کشور و ادامه مسیر انقلاب است، بنابراین مسئله جوانگرایی باید به طور جدی مورد بررسی قرا گرفته و مسئولان پیشکسوت نیز در حوزه اجرایی و برنامه‌ریزی همت بیشتری را برای حضور بیشتر جوان‌ها در میدان عمل بیاندیشند.
امروز دیگر جوانگرایی تبدیل به مطالبه عمومی شده و همه باید کمک کنند تحول به دست جوانان اتفاق بیفتد، همان گونه که در این چهار دهه، هر موفقیت و پیشرفتی که بوده نقش اصلی را جوانان داشتند.
جوانان نخبه، با انگیزه و مؤمن باید در هر عرصه‌ای که در سرنوشت کشور تأثیر دارد حاضر شوند و کار را به دست بگیرند.
در دوران جنگ تحمیلی و پس از آن بخش مهمی از مسئولیت‌های نظامی کشور برعهده جوانانی قرار گرفت که شاید تجربه چندانی در امور نظامی نداشتند اما با تکیه بر ایمان و روحیه خودباوری توانستند ارتش تا بُن دندان مسلح رژیم بعث را در ضربه‌های متعددی شکست بدهند.
آرمان‌خواهی و دوری از محافظه‌کاری از ویژگی‌های ذاتی جوانان بوده و بدیهی است که معدل آرمان‌خواهی در بدنه جوانان بیشتر از مدیران سابقه دار است.
ماهیت انقلاب اسلامی ایران نیز از اساس آرمان خواهانه و خلاف‌آمد رویه‌های مرسوم در دنیا بوده و افتادن در دام پراگماتیسم و محافظه‌کاری آن را از سیرت و ماهیت تهی می‌کند و این آرمان‌خواهی نیز بدون حضور حداکثری جوانان قابلیت ظهور و بروز ندارد..
اما باید این نکته را در نظر گرفت که میدان مسئولیت، مکانی برای آزمون و خطا و کسب تجربه و تخصص نیست و لازم است بزرگان، خبرگان و خردمندان در مقام مشورت و همیاری با مدیران جوان قرار گرفته و نگذارند پتانسیل‌های ارزشمند مدیریتی نابود شود.