در هوای پاییزی شاهرود در واپسین روزهای تابستان به شهدای گمنام سری می زنم، شهدایی که در بام شاهرود خودنمایی می کنند و باعث آرامش دلهای خسته می شوند، در مسیر برگشت چشمم به کارگرانی می خورد که در سمت راست من و روی پل مشغول به کار هستند، توقفی می کنم تا خدا قوتی بگویم.
کارگر گرم احوالپرسی می کند و من می پرسم این پل چقد دیگر زمان نیاز دارد تا به سرانجام برسد؛ می گوید: اطلاعی ندارم اما امسال تلاش زیادی می شود تا تمام شود و به بهره برداری برسد، خداحافظی می کنم اما این پل مرا درگیر کرده است، چرا پلی که می شد در زمان کوتاه تری به پایان برسد چند سال طول کشید؟ مسیرم را تغییر می دهم و به شورای شهر می روم.
سیده زهرا موسوی یکی از اعضای محبوب شورای شهر پذیرای من می شود، بعد از گپ و گفت دوستانه ای می پرسم خانم دکتر موسوی مگر نه اینکه بیت المال اولویت و تعلل و از بین رفتن گناه است، چرا پروژه پل طبیعت این همه زمان برد و این طولانی شدن باعث چند برابری هزینه ها شد؟
موسوی پاسخ می دهد: در سال ۹۸ به همراه اعضای شورا از پل طبیعت تهران بازدیدی به عمل آمد که پیشنهاد شد با فضایی که در شاهرود داریم الگو برداری از پل تهران انجام شود و همزمان یک فضای سبز انبوه نیز برای تفرجگاه ایجاد شود تا چشم انداز خوبی برای همشهریان، مسافران و گردشگران مهیا شود، عملیات اجرایی پروژه سریعا شروع شد، اما همانگونه که در حال حاضر مشخص است خبری از کاشت و احداث فضای سبز در آن محدوده نیست، امیدواریم مدیریت شهری این ایده را در دستور کار قرار بدهد.
همزمان با این جمله صدای گرم سید احمد میرزایی عضو دیگر شورا را می شنویم که با کارگران گرم صحبت است و چه صحنه زیبایی که تماما بی ریا و مهربان کارگران درددل می کنند، به یکی از کارگران می گوید: اگر پماد پاهایت تمام شده برایت بگیرم و به دیگری می گوید: برای دیابتت سیر از طرود آوردم. متوجه حضور من می شود، بعد از احوالپرسی، می گویم که به جمع ما بیاید، و دوباره سوالم را مطرح می کنم، ادامه می دهم، خوشحال می شوم پاسخ شما را هم بشنوم.
با لبخند می گوید در خدمتم و من تکرار می کنم مگر قرار نبود، پل طبیعت و شاهوار در زمان کوتاه تری به بهره برداری برسد؟
سرش را به نشانه تاسف تکان و پاسخ می دهد متاسفانه شورای ششم نتوانست آنچنان که باید عمل کند و این پل ها نیز از پروژه های قربانی بودند، در شروع این پروژه قرار شد در ۸ ماه شاهد بهره برداری باشیم که اختلاف نظر اعضای شورا شروع و پروژه متوقف شد.
در سال سوم این اختلاف نظرها رفع شد و خوشبختانه پیشرفت خوبی را شاهد هستیم. برآورد اعتبار پل با تعدیل و ۲۵درصد که در نظر گرفته شد ۶۰ میلیارد تومان بود، اما این دیرکرد و توقف باعث شد طرحی که قرار بود ۸ماهه به سرانجام برسد به حدود سه سال و برآورد ۷۰میلیارد تومان اعتبار برسد و من به سهم خودم از مردم عزیز شهرمان عذرخواهی می کنم چرا که هزینه شهرداری برعکس ادارات از جیب مردم و عوارض سالیانه است و امیدوارم دوستان دیگر در شورا با همدلی و برای رفاه مردم این اعتبارات را در زمان و مکان درست صرف کنند، تا شاهد زیبایی شهرمان باشیم.
با خداحافظی از دو عضو شورا مسیر خانه را در پیش می گیرم، هنوز در ذهنم سوال طرح می شود، ضعف شورای ششم چیست؟ چرا که اگر به پرونده هر کدام به صورت فردی نگاهی کنیم، نتیجه قابل قبولی دریافت می شود.