سیدمحمد ظمانی – فعال اجتماعی
یکی از مهمترین موضوعاتی که این روزها درباره آن صحبت می شود، گرانی و وضعیت معیشتی مردم است. شرایط در دولت ها طی دو دهه اخیر به سمتی رفته که مردم در مضیغه های اقتصادی قرار گیرند و شرایط برایشان دشوار باشد.
مردم انتظار دارند که مسئولان به حرف هایشان گوش فرا داده و برای رفع مشکلات شان کوشا باشند اما چرا این اتفاق رخ نمی دهد و روز به روز شاهد هستیم که وضعیت بدتر هم می شود؟
باید بپذیریم که بخشی از آن به نگاه مدیریتی کلان کشورمان باز می گردد و بخشی دیگر به نگاه های سیاسی و جناحی و جبهه ای؛ بارها جدال های اصلاح طلبان و اصولگرایان و جبهه های سیاسی را بر سر قدرت شاهد بوده ایم اما کدام یک بعد از به قدرت رسیدن پاسخگوی اقدامات خود بوده اند و بر سر معیشت مردم ایستاده اند؟
نخستین دلیل این اوضاع نابسامان این است که هر دولت با فائق آمدن بر جبهه مقابل سیاست های اقتصادی را دور ریخته و برای خودش برنامه ای جدید آورده است.
به عبارت دیگر دولت قبل تا ساختارمالی را شناخته و برنامه عملیاتی داده ( یا موفق بوده و یا ناموفق) صرفا به واسطه تغییر جبهه سیاسی مجبور است آن را منقضی بداند تا دولت جدید سیاست های جدید را در پیش بگیرد.
در صورتی که در بسیاری کشورهای دنیا اینطور نیست و دولت ها بر اساس اسناد توسعه ای کار می کنند.
تمام اینها باعث شد تا مردم به این نتیجه برسند که اصولگرایان و اصلاح طلبان دیگر چاره دردشان نیست و در همه دولت ها شاهد وخامت اوضاع معیشتی هستیم در نتیجه مردم امروز نیاز دارند که افراد معیشت گرا و اقتصاد طلب باشند.
نه اصولگرا و اصلاح طلب؛ نمایندگان مردم باید از همین جنس تفکر را داشته باشند تا بتوانند برای مردم کاری کنند.
پس بیایید به این شرایط پایان بدهیم و یکبار هم نمایندگان معیشت گرا و مردم طلب را به مجلس بفرستیم.